Mijn eerste kennismaking met scholen in Kenia

Vrijdag 28 Februari 2014:
's Morgens om 8.45 uur vertrek vanuit ons hotel met verschillende busjes naar diverse scholen. Mijn eerste kennismaking met onderwijs in Kenia. Ons groepje bezocht de Kaya Tiwi-Secondary school in Ukunda. We maakten kennis met de principaal van de school. Hij was vrij nieuw op deze school en er gestart in 2013. De school had 850 leerlingen en 31 docenten. Het motto van deze school is: Elimu Na wat betekent: Education for service. De leerlingen waren op het moment van ons bezoek niet op school, ze hadden enkele dagen vrij. De leerlingen hebben hier 3 maanden per jaar vrij, n.l. de maand April-Augustus-December. Het onderwijs sart hier met de primary school en daarna de secondary school (4 years). Ook is er verschil tussen een private school, waar leerlingen met 25 in een klas zitten en public schools waar het aantal per klas zelfs kan oplopen tot 100 leerlingen per klas. Op deze school hadden de kinderen les van 8.00-16.00 uur met pauzes. Op het buiten terrein waren de leerlingen van de baardig school aan het basketballen tegen teams van andere scholen. Wat opviel was de enorme discipline waarin dit ging, zowel het spelen en het wisselen van groepen. Ook werd er een handklap of yell gedaan voordat ze begonnen met spelen. De leerlingen hadden allemaal een eigen sporttenue aan zodat alle verschillende scholen makkelijk herkenbaar waren. Overal op het buitenterrein staan spreuken op de muren. Enkele die ik heb gezien zijn o.a.: WINNERS DON'T Do DIFFERENT THINGS BUT DO THINGS DIFFERENT.
Of:
PERSEVERENCE SHALL WIN THROUGH.

Toen we een tijd met de principaal hadden gepraat, bracht hij ons naar iemand die de verantwoording had over thé baardig school. Zij heeft ons alles van de school laten zien en was heel gastvrij. We mochten de slaapruimtes van de jongens en meisjes zien die hier het hele schooljaar intern verblijven. Ik denk niet dat onze leerlingen zich hier een beeld van kunnen vormen, daarom heb ik ook zoveel foto's gemaakt. Ruimtes volgestouwd met bedden met een dun, slecht/kapot matrasje erop, een kist voor ieder leerling voor zijn/haar persoonlijke bezittingen in te bewaren. Er was geen privacy en weinig ruimte. Er lagen veel leerlingen in een ruimte. De toiletten en douches waren minimaal en niet bepaald schoon of hygiënisch te noemen. Leerlingen die niet aan het sporten waren waren bezig om in kleine plastic teiltjes hun wasjes te doen. Bij de rondleiding over het terrein kwamen we in contact met de tuinman, hij gaf ons spontaan een demonstratie hoe hij een cocosnootboom ging beklimmen. Van een stuk touw maakte hij enkele cirkels die hij in lus vorm om zijn blote voeten deed, om vervolgens langs de stam van de boom omhoog te klimmen. Boven aangekomen hakte hij enkele noten af en ook hakte hij een blad van deze boom af. terug beneden hakte hij een noot open voor ons en liet ons de verse kokosmelk proeven. Héérlijk en geheel niet te vergelijken met de melk van een kokosnoot die je bij ons koopt. Ná de rondleiding zijn we met ons busje terug gereden naar het hotel waar we hebben geluncht. Ná de lunch ging de reis om 14.00 uur weer naar een ander school. Deze keer bezochten we de Mwakigwena Primary school. Hun motto was: Elimu ni mwangaza, wat betekent: Education is light. Buiten op de muren van één van de gebouwen stond: VALUES: - Honesty, - Respect, - Fairness, - Compassion, - Responsibility. Ook hier mochten we in diverse klaslokalen kijken waar leerlingen van diverse leerjaren heel ijverig aan het werk waren. Er waren klassen zonder docent, omdat de docenten van deze school al een workshop hadden met onze T4T-collega's van het primair onderwijs. Het was bijna niet voor te stellen hoe rustig deze kinderen aan het werk waren zonder dat er een docent aanwezig was. De leerlingen waren heel blij ons te zien en heetten ons heel hartelijk welkom, door dit tegen ons te zeggen. Er werden handclaps gedaan en in één klas heeft men zelfs voor ons gezongen. Ze wilden graag weten hoe we heetten en waar we vandaar kwamen? De headteacher vroeg aan de leerlingen wie wilde raden waar wij vandaan kwamen. Blijkbaar was het moeilijk, want één leerling antwoordde zelfs: Afrika. Andere antwoorden Amerika,
China. Uiteindelijk was er één leerling die antwoordde: Holland. Op deze school waren er aparte ruimten voor leerlingen die niet mee konden in de normale klassen. Ze hadden 33 van deze leerlingen en deze werden begeleid door 4 docenten. Een jongetje die erge dyslexie had begon spontaan letters aan te wijzen en hardop te lezen toen wij binnen kwamen. 's Avonds vóór het eten hadden we met z'n allen een evaluatie met alle groepen om te bespreken hoe iedereen het had ervaren. De drie vragen die we per groepje moesten bespreken waren: 1) Wat heeft je vandaag het meeste geraakt? 2) Wat heeft jouw vandaag verrast? 3) Waar ben je meest benieuwd naar? Ná deze evaluatie samen even een glaasje drinken om vervolgens te gaan dineren. Daarna naar mijn kamer, want het was een zéér enerverende en indrukwekkende dag, waarvan ik het effect toch even moest kunnen laten bezinken in de rust van mijn eigen stukje privacy tijdens deze week.